Ο καρκίνος του παχέος εντέρου μπορεί να εμφανιστεί σε όλες τις ηλικίες, αλλά είναι συνηθέστερος μετά τα 40. Ο κίνδυνος αυξάνεται σχεδόν διπλάσια κάθε δεκαετία μετά από αυτήν την ηλικία. Επιπλέον, παράγοντες όπως το οικογενειακό ιστορικό, η ύπαρξη πολυπόδων, η ελκώδης κολίτιδα, προηγούμενοι καρκίνοι (ιδιαίτερα γυναικολογικοί), παχυσαρκία, διατροφή πλούσια σε ζωϊκό λίπος και φτωχή σε ασβέστιο, φυλλικό οξύ και φυτικές ίνες αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισής του.

Δυστυχώς, οι πρώιμες φάσεις του καρκίνου ή οι πολύποδες συχνά δεν παρουσιάζουν συμπτώματα. Ποικίλουν αναλόγως της θέσης και του τύπου του όγκου.  Όταν εμφανιστούν, μπορεί να περιλαμβάνουν:
🔹Αιμορραγία από τον πρωκτό
🔹Αλλαγές στις εντερικές συνήθειες (διάρροια ή δυσκοιλιότητα, εναλλαγή διάρροιας με δυσκοιλιότητα, αλλαγή στη σύσταση ή στο σχήμα των κοπράνων)
🔹Πόνος στην κοιλιά ή ανεξήγητη απώλεια βάρους
🔹Αναιμία
🔹Αίσθηση ότι το έντερο δεν αδειάζει πλήρως (αίσθημα ατελούς κένωσης).

Εάν εμφανιστούν ανησυχητικά συμπτώματα, είναι απαραίτητη η άμεση αξιολόγηση από ειδικό.
Οι συνήθεις διαγνωστικές μέθοδοι περιλαμβάνουν:
🔹Κλινική εξέταση
🔹Κολονοσκόπηση – λήψη βιοψίας, ιστοπαθολογική εξέταση και μοριακός έλεγχος. 
🔹Εργαστηριακές εξετάσεις
🔹Αξονική τομογραφία για σταδιοποίηση της νόσου
🔹Μαγνητική τομογραφία πυέλου : σε καρκίνο του ορθού.

Η πρόληψη ξεκινά με τον τακτικό έλεγχο μέσω κολονοσκόπησης, ειδικά αν υπάρχουν συμπτώματα ή ιστορικό. Επιπλέον, υγιεινή διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες και χαμηλά λιπαρά μπορεί να συμβάλει στη μείωση του κινδύνου.
Όταν δεν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό ή άλλοι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο, ο προληπτικός έλεγχος για τον καρκίνο του παχέος εντέρου συνιστάται να ξεκινά στην ηλικία των 50 ετών. Σύμφωνα με διεθνή πρωτόκολλα, προτείνεται κολονοσκόπηση κάθε 10 χρόνια. Εναλλακτικά, μπορεί να πραγματοποιηθεί έλεγχος αίματος στα κόπρανα, αν και αυτή η μέθοδος έχει χαμηλότερη ευαισθησία.
Για άτομα με συγγενείς πρώτου βαθμού με ιστορικό καρκίνο παχέος εντέρου ή πολύποδες παχέος εντέρου, ο έλεγχος πρέπει να ξεκινά από την ηλικία των 40 ετών. 
Σε περιπτώσεις οικογενειακού ιστορικού καρκίνου σε νεαρή ηλικία, συστήνεται γενετικός έλεγχος για πιθανές γονιδιακές μεταλλάξεις. Στις περιπτώσεις αυτές, οι κολονοσκοπήσεις θα πρέπει να αρχίζουν από την ηλικία των 25 ετών.
Επιπλέον, γυναίκες που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο των ωοθηκών ή της μήτρας πριν από την ηλικία των 60 ετών πρέπει να ξεκινήσουν προληπτικό έλεγχο του παχέος εντέρου από τα 40 έτη, με επανάληψη κάθε 5 χρόνια.
Η έγκαιρη διάγνωση σώζει ζωές. Μην αμελείτε την πρόληψη και επικοινωνήστε με τον γιατρό σας για οποιαδήποτε ανησυχία.

Ένας ασθενής με πολύποδα παχέος εντέρου κατά κύριο λόγο δεν θα παρουσίασει κανένα σύμπτωμα από τα παραπάνω που θα τον θορυβήσουν. Ο πολύποδας με την πάροδο των ετών παρουσιάζει κίνδυνο να εξελιχθεί σε καρκίνο. 
Σε αυτό στηρίζεται η σημασία του προληπτικού ελέγχου (screening) με τη διενέργεια κολονοσκόπησης ανεξαρτήτως φύλου σε όλους τους ανθρώπους μετά την ηλικία των 50 ετών χωρίς οικογενειακό ιστορικό. 

Σύμφωνα με τις βασικές αρχές στη Χειρουργική Ογκολογία ακολουθούμε:
🔹Εξατομικευμένη Προσέγγιση: Κάθε ασθενής μας είναι μοναδικός και για εμάς η θεραπεία δεν είναι γενικευμένη, αλλά εξατομικευμένη. Κάθε περίπτωση μελετάται προσεκτικά, λαμβάνοντας υπόψη την ακριβή φύση του καρκίνου, τη γενική κατάσταση της υγείας του ασθενούς και τις προσωπικές του προτιμήσεις. Το θεραπευτικό πλάνο προσαρμόζεται ώστε να εξασφαλίσει την πιο αποτελεσματική και ασφαλή λύση για κάθε ασθενή.
🔹Ασφάλεια και Καινοτομία: Στην ιατρική μας πράξη, εφαρμόζουμε τις πλέον σύγχρονες και ασφαλείς χειρουργικές τεχνικές. Από την ανοικτή χειρουργική μέχρι και τις ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές, όλες οι επεμβάσεις εκτελούνται με τον ελάχιστο δυνατό κίνδυνο, διασφαλίζοντας την αποτελεσματικότητα και τη γρήγορη ανάρρωση των ασθενών μας.
🔹Συνεργασία με Ομάδα Ειδικών: Η αντιμετώπιση του καρκίνου του παχέος εντέρου και του ορθού απαιτεί τη συνεργασία μιας διεπιστημονικής ομάδας. Συνεργαζόμαστε στενά με εξειδικευμένους ογκολόγους, ακτινοθεραπευτές και άλλους επαγγελματίες υγείας για τη βέλτιστη φροντίδα και θεραπεία των ασθενών μας. Με αυτή την ολοκληρωμένη προσέγγιση, μπορούμε να προσφέρουμε το καλύτερο δυνατό θεραπευτικό πλάνο, ελαχιστοποιώντας τις επιπλοκές και επιταχύνοντας τη διαδικασία ανάρρωσης.

Η χειρουργική αφαίρεση του όγκου αποτελεί την κύρια θεραπεία για να επιτευχθεί πλήρης ίαση.
Συχνά συνοδεύεται από άλλες θεραπείες σε συνεργασία με την διεπιστημονική ομάδα είτε προεγχειρητικά είτε μετεγχειρητικά αναλόγως του σταδίου της νόσου, όπως:
🔹Χημειοθεραπεία: Για να καταστραφούν τυχόν καρκινικά κύτταρα που μπορεί να έχουν διασπαρθεί. 
🔹Ακτινοθεραπεία: Ειδικά για περιπτώσεις καρκίνου του ορθού. 

Σε πρώιμο στάδιο, η νόσος θεραπεύεται πλήρως σχεδόν στο 90% των περιπτώσεων. 

Η χειρουργική προσέγγιση εξαρτάται από την θέση και την έκταση της νόσου.
Η χειρουργική επέμβαση για τον καρκίνο του παχέος εντερου εκτός του κατώτερου τμήματος του ορθού είναι η κολεκτομή, δηλαδή η αφαίρεση τμήματος του παχέος εντέρου με επαρκή λεμφαδενικό καθαρισμό.
Οι επιλογές περιλαμβάνουν:
🔹Ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές (όπως λαπαροσκοπική  χειρουργική)
🔹Ανοικτή χειρουργική, όταν η περίπτωση είναι πιο σύνθετη. 
🔹Διαπρωκτικές μέθοδοι για ορισμένες περιπτώσεις καρκίνου στον ορθό σε πρώϊμο στάδιο. 

Η χειρουργική επέμβαση για τον καρκίνο του κατώτερου ορθού διαφέρει λόγω των ανατομικών σχέσεων της περιοχής, ιδιαίτερα με τους σφιγκτήρες. Όταν ο όγκος του παχέος εντέρου βρίσκεται αρκετά χαμηλά χωρίς να διηθεί τους σφικτήρες, η χειρουργική επέμβαση που επιλέγουμε συνήθως είναι η χαμηλή πρόσθια εκτομή του ορθού. Σε περιπτώσεις που ο όγκος εντοπίζεται αρκετά χαμηλα, πραγματοποιείται μία προσωρινή κολοστομία (στομία του παχέος εντέρου) ή ειλεοστομία (στομία του λεπτού εντέρου), που αφαιρείται σε 1-2 μήνες, μόλις επουλωθεί η αναστόμωση.  

Εάν ο καρκίνος είναι ακόμα πιο χαμηλά και διηθεί τους σφιγκτήρες η κοιλιοπερινεϊκή εκτομή και μόνιμη κολοστομία είναι η μόνη θεραπευτική λύση. Υπάρχουν περιπτώσεις βέβαια όπου η ακτινοβολία μπορεί να εξαφανίσει δραστικά την νόσο αλλά η επέμβαση σπάνια μπορεί να αποφευχθεί λόγω έντονων ενοχλημάτων του ασθενούς. 

Η ανάρρωση ποικίλλει ανάλογα με τον τύπο της επέμβασης και τη γενική κατάσταση της υγείας σας. Συνήθως περιλαμβάνει:
🔹Ολοκληρωμένη μετεγχειρητική φροντίδα. 
🔹Διατροφικές οδηγίες και αποφυγή έντονης δραστηριότητας για ένα διάστημα. 
🔹Τακτική παρακολούθηση με εξετάσεις και απεικονίσεις. 

Οι στομίες μπορεί να είναι προσωρινές ή μόνιμες, με τις προσωρινές να δημιουργούνται για να αποτραπεί η διέλευση των κοπράνων από φλεγμονώδη ή κακοήθη τμήματα του εντέρου και να ανακάμψει η περιοχή μετά από χειρουργική επέμβαση. 
Η ζωή με μια στομία είναι πιο εύκολη από αυτό που οι περισσότεροι πιστεύουν. Οι σύγχρονοι εξοπλισμοί και τεχνικές μειώνουν σημαντικά τα προβλήματα και οι ασθενείς εκπαιδεύονται στην σωστή χρήση τους. Το σακουλάκι που χρησιμοποιείται για τη συλλογή των κοπράνων είναι ασφαλές και διακριτικό, ενώ μπορεί να κρυφτεί εύκολα κάτω από τα ρούχα, χωρίς να επηρεάζει την καθημερινότητα. Οι ασθενείς μπορούν να συνεχίσουν τη ζωή τους κανονικά, να ασχοληθούν με αθλητισμό, να εργάζονται και να απολαύσουν την κοινωνική τους ζωή χωρίς περιορισμούς. Αν και μπορεί να υπάρχουν κάποιες μικρές επιπλοκές, όπως ερεθισμός του δέρματος, αυτές αντιμετωπίζονται εύκολα με τη βοήθεια εξειδικευμένων επαγγελματιών υγείας.

Η έγκαιρη διάγνωση αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες πλήρους θεραπείας και συνεπώς ίασης. Ο καρκίνος στα αρχικά στάδια μπορεί να αντιμετωπιστεί με λιγότερο εκτεταμένες επεμβάσεις και χαμηλότερο κίνδυνο υποτροπής δηλαδή επανεμφάνισης του καρκίνου.