Η αδένωση του μαστού είναι καλοήθης υπερπλασία των λοβίων του μαστού – πολλαπλασιασμός του αριθμού και του μεγέθους των λοβιδίων του μαζικού αδένα.
Εμφανίζεται συχνότερα σε νέες γυναίκες με πυκνούς μαστους.
Συνήθως ανιχνεύεται μικροσκοπικά και μπορεί να συνοδεύεται από μικρές αποτιτανώσεις. 
Διακρίνεται σε απλή αδένωση, σκληρυντική αδένωση και μικροαδενική αδένωση. 
Η σκληρυντική ή μικροαδενική μορφή της μπορεί να μιμείται κακοήθεια στην απεικόνιση και, σε κάποιες περιπτώσεις, να σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου, κυρίως όταν συνυπάρχει ατυπία.
Σημαντικό είναι να γίνει βιοψία σε ύποπτες αλλοιώσεις για τον αποκλεισμό κακοήθειας. 
 

Πρόκειται για αυξημένη κυτταρική δραστηριότητα δηλαδή αύξηση των επιθηλιακών κυττάρων στους γαλακτοφόρους πόρους ή τα λόβια. Η απλή μορφή της δεν ενέχει κίνδυνο. 
Αντίθετα, η άτυπη υπερπλασία θεωρείται προκαρκινική βλάβη, αυξάνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου στο μέλλον.
Η διαχείρισή της εξαρτάται από το πλαίσιο εντοπισμού και τη συνολική εκτίμηση κινδύνου.
 

Συχνό μικροσκοπικό εύρημα σε κύστεις και άλλες καλοήθεις αλλοιώσεις. Θεωρείται εντελώς καλοήθης μεταβολή και δεν σχετίζεται με κακοήθεια, εκτός από πολύ σπάνιες περιπτώσεις με άτυπα χαρακτηριστικά – στις οποίες μπορεί να χρειαστεί χειρουργική αφαίρεση.
 

Καλοήθης αλλοίωση εντός των γαλακτοφόρων πόρων. 
Τα κεντρικά θηλώματα, κοντά στη θηλή σε απόσταση μέχρι 2 εκατοστά από τη θηλή, είναι συνήθως μεμονωμένα και χαμηλού κινδύνου. 
Τα περιφερικά θηλώματα (θηλώματα που αναπτύσσονται μακριά από τη θηλή) τείνουν να είναι πολλαπλά και ενίοτε συνοδεύονται από αυξημένο ογκολογικό κίνδυνο, ειδικά αν συνυπάρχει ατυπία. Η βιοψία και η χειρουργική αφαίρεση συστήνονται κατά περίπτωση.
 

Σπάνια κατάσταση που αφορά νεαρές γυναίκες και χαρακτηρίζεται από παρουσία πολλαπλών θηλωμάτων. Συνδέεται συχνά με οικογενειακό ιστορικό καρκίνου και θεωρείται παράγοντας αυξημένου κινδύνου. Η θεραπεία είναι εξατομικευμένη, με έμφαση στην πρόληψη και τακτική παρακολούθηση.
 

Αλλοίωση που συχνά μιμείται κακοήθεια τόσο στην απεικόνιση όσο και στην ιστολογία. Η πλήρης χειρουργική αφαίρεση είναι απαραίτητη για να αποκλειστεί πιθανή συνύπαρξη καρκινώματος, καθώς η πιθανότητα συσχέτισης με κακοήθεια μπορεί να φτάσει έως και 30%. Γυναίκες με τέτοια διάγνωση αξιολογούνται ως υψηλού κινδύνου.

 

Η εμφάνιση ενός νέου ψηλαφητού οζιδίου, η εμφάνιση εκκρίματος από τη θηλή, η αισθητή αλλαγή στο σχήμα ή την υφή του μαστού, και κυρίως κάθε επίμονος πόνος ή εξόγκωμα θα πρέπει να διερευνώνται ώστε να αποκλειστεί κακοήθεια.