Οι παθήσεις των επινεφριδίων χωρίζονται σε λειτουργικές (που σχετίζονται με υπερέκκριση ή ανεπάρκεια ορμονών) και δομικές (όγκοι ή βλάβες).

1. Φαιοχρωμοκύτωμα
Καλοήθης (σπανιότερα κακοήθης) όγκος που παράγει κατεχολαμίνες (αδρεναλίνη, νοραδρεναλίνη).
🔹Συμπτώματα: Υψηλή αρτηριακή πίεση (κρίσεις υπέρτασης), ταχυκαρδία, έντονη εφίδρωση, άγχος, τρόμος, πονοκέφαλοι.

2. Σύνδρομο Conn (Πρωτοπαθής Υπεραλδοστερονισμός)
Υπερέκκριση αλδοστερόνης από το φλοιό του επινεφριδίου.
🔹Συμπτώματα: Ανθεκτική υπέρταση, υποκαλιαιμία (κράμπες, μυϊκή αδυναμία), πολυουρία.

3. Σύνδρομο Cushing (Υπερκορτιζολαιμία)
Αυξημένα επίπεδα κορτιζόλης, είτε λόγω όγκου επινεφριδίου είτε λόγω άλλης αιτίας.
🔹Συμπτώματα: Παχυσαρκία με κεντρική κατανομή, πανσεληνοειδές προσωπείο, αυξημένη τριχοφυΐα, αδυναμία, υπέρταση, διαβήτης, οστεοπόρωση.

4. Επινεφριδική ανεπάρκεια (Νόσος Addison ή δευτεροπαθής ανεπάρκεια)
Το επινεφρίδιο δεν παράγει επαρκώς κορτιζόλη ή/και αλδοστερόνη.
🔹Συμπτώματα: Κόπωση, απώλεια βάρους, υπόταση, υπερχρωματισμός (σκουρόχρωμες περιοχές στο δέρμα), υπονατριαιμία, υπερκαλιαιμία.

5. Αδένωμα επινεφριδίου (λειτουργικό ή μη)
Καλοήθης όγκος, ο οποίος μπορεί να είναι:

• Σιωπηλός (χωρίς παραγωγή ορμονών)
• Ή λειτουργικός, παράγοντας κορτιζόλη, αλδοστερόνη ή ανδρογόνα.

6. Καρκίνος επινεφριδίου

• Σπάνιος αλλά επιθετικός κακοήθης όγκος.
• Μπορεί να προκαλεί υπερέκκριση ορμονών ή να είναι "σιωπηλός" για μεγάλο διάστημα.